Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΜΟΥ.....ΚΑΙ Η ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (LUHMANN)

       

   Όσο πλησιάζουν οι ημέρες  της κατάθεσης του πολυνομοσχεδίου για την υγεία τόσο περισσότερο θα έχουμε επανάληψη, σε συνδικαλιστικό επίπεδο, του σκηνικού ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ- ΜΑΡΤΙΟΥ που κατέληξε τελικά στην γνωστή απόφαση της Γ.Σ. του ΠΦ.Σ.

       Απόφαση που όλοι την ψήφισαν αλλά αρκετοί δεν ήθελαν και εξακολουθούν να μην θέλουν.

          Έχουμε επανειλημμένα  επισημάνει τους προηγούμενους μήνες το φαινόμενο και  θεωρούμε ότι έχουμε  επαρκώς εξηγήσει τις αιτίες της εμφάνισής του.

          Το κύριο επιχείρημα όσων έχουν αυτή την άποψη είναι δεν μπορούμε να κτίσουμε το μέλλον με παλιά υλικά ( π.χ. ωράριο).

        Θεωρητικά η άποψη αυτή δεν είναι λανθασμένη. Το φαρμακείο του 50 δεν είναι ίδιο με το φαρμακείο του 90 ούτε αυτό του 2020 μπορεί να είναι ίδιο με τα προηγούμενα. Αρκεί βέβαια το φαρμακείο να παραμείνει χώρος πρωτοβάθμιας περίθαλψης, στα πλαίσια που ο νόμος ορίζει και ο κοινωνικός μας  ρόλος απαιτεί, δομικό συστατικό ενός δημόσιου συστήματος υγείας για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες και όχι εμπορικό κατάστημα, όπου θα κυριαρχεί η έννοια της προκλητής ζήτησης της κατανάλωσης και του κέρδους.

            Βέβαια σκόπιμα παραβλέπεται ή αναφέρεται επιδερμικά το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον το οποίο «πιέζει» προς την κατεύθυνση των αλλαγών όπως όμως τις εννοεί το ίδιο και στις οποίες βέβαια δεν προβλέπεται χώρος για μας είτε προσεγγίζουμε «ρεαλιστικά» το ζήτημα είτε «αναχρονιστικά».

        Το αίτημα της κατάργησης των μνημονιακών ρυθμίσεων για το φαρμακείο δεν είναι μια ρεβανσιστική προσέγγιση, ούτε  ένα καπρίτσιο κακομαθημένων συνδικαλιστών, ούτε βέβαια  το Α και το Ω  των συνδικαλιστικών μας διεκδικήσεων.

            Είναι όμως μια, μερική έστω, επιστροφή στην κανονικότητα, και το κυριότερο μία μερική αναδιανομή του εισοδήματος των φαρμακείων, που εσκεμμένα διαταράχτηκε με την απελευθέρωση του ωραρίου, την μείωση των πληθυσμιακών, την κατάργηση των αποστάσεων κ.λ.π . Είναι επίσης και αυτό είναι το σημαντικότερο, μια οφειλόμενη πράξη συναδελφικότητας και αλληλεγγύης.

         Η κατάργηση των μνημονιακών ρυθμίσεων δεν είναι μια στροφή στο παρελθόν αλλά το μονοπάτι πάνω στο οποίο θα βαδίσουμε για να χτίσουμε το παρόν και το αύριο των σημερινών 10000 φαρμακείων και 11000 φαρμακοποιών.

        Διότι αυτό που οι «ρεαλιστές» του κλάδου μας «ξεχνούν» να αναφέρουν είναι ότι οι κατά τα άλλα εμπεριστατωμένες αναλύσεις τους περιλαμβάνουν, αν όχι επιδιώκουν,  την «προσαρμογή» του φαρμακείου στην νεοφιλελεύθερη λογική της ανάπτυξης και του επιχειρείν και την έξοδο από το επάγγελμα και την προοπτική της  ανεργίας για  σημαντικό αριθμό αυτοαπασχολούμενων σήμερα φαρμακοποιών.

        Διότι και για μας, ίσως δεν είναι ρεαλιστική η ύπαρξη 10000 σημείων πώλησης, με τα σημερινά δεδομένα, είναι όμως  και ρεαλιστική και επιβεβλημένη η ύπαρξη 11000 φαρμακοποιών  ενεργών σε σχήματα τέτοια που θα μας επιτρέπουν να ασκούμε το επάγγελμα μας με τους κανόνες που η δεοντολογία επιβάλλει και η αξιοπρέπεια μας το απαιτεί.